‘Als we toch eens wisten…’
Symposium bij het 10 jarig bestaan van de Geboortenis.
Een zaal met meer dan 70 vrouwen en één man. Wat fijn, dat hij erbij was.
Na een wat vertraagde aanvang, startte het Symposium meteen in persoonlijke sfeer, met het openingswoord van Jasper Bloem, wethouder in Zutphen, waarin zijn eigen geboorte aan bod kwam. De gemeente Zutphen voelt zich, met vele andere instanties die betrokken zijn bij geboortezorg, al jaren verbonden met het gedachtengoed van de Geboortenis.
De toon was gezet en de bedding open om onze eigen geboorte verhalen met elkaar te delen.
Daarna de start van de 3 lezingen, naar aanleiding van de vragen die wij ons als Geboortenis van tevoren hadden gesteld, als het gaat om het belang van empathie in de eerste 1000 dagen van een kind.
Een van de vragen was: hoe draagt empathie bij aan een ‘zachte start’?
Eén van de antwoorden is: als we toch eens wisten….
Als we toch eens wisten waar we vandaan kwamen, wat we meemaakten als embryo in de baarmoeder en omgeving van onze moeder, hoe ontvankelijk, open en kwetsbaar we waren.
Hoe zou dat weten dan onze gedachten over en dus ons omgaan met en ons handelen op een empathische manier beïnvloeden?
Jaap van de Wal bood ons nieuwe perspectieven aan, om alles rondom conceptie, innesteling, zwangerschap (groei en differentiatie, ontvangen en ‘dood’gaan) en geboorte vanuit verbondenheid te bezien en ervaren; vanuit empathie dus.
Hij zette met zijn energie van urgentie heilige huisjes ter discussie en wist ons te raken.
Tessa Roseboom nam ons mee vanuit het perspectief van de wetenschappelijk onderzoeker.
Als we (wij en onze gemeenten, regering, verzekeraars en andere beleidsmakers) toch eens heel bewust wisten dat negatieve ervaringen in onze prille en latere jeugd levenslange invloed hebben op onze lichamelijke en emotionele gezondheid, onze zelfzorg, mogelijkheden tot cognitieve ontwikkeling (taalontwikkeling bijvoorbeeld).
Zij liet ons de statistieken zien over bijvoorbeeld de effecten van vroegkinderlijk trauma op de lange termijn gezondheid en levensverwachting, en de impact van de mate van geletterdheid van ouders op de taalontwikkeling van het jonge kind. We weten meteen weer even hoe belangrijk het is om tegen babies en dreumesen te praten!
Als we toch eens wisten welke diepgaande rol onze eigen geboorte en de energie uit ons familiesysteem spelen op ons gehele leven. Als we wisten hoe onze eigen geboorte-ervaringen van invloed zijn op het proces van geboorte geven aan ons eigen kind en hoe ouders soms letterlijk hun eigen geboorte weer herleven tijdens het ontvangen van hun eigen kind, dan zouden we in dat gehele proces meer oog en empathie kunnen hebben voor wat ouders nodig hebben om zich veilig te voelen om in ontspanning en zachtheid geboorte te geven.
Anna Verwaal, met haar jarenlange ervaring in vele facetten van de geboortezorg, liet ons met haar empathische hart, via haar fotografische oog kijken naar (aanstaande) ouders en hun kindjes voor, tijdens en na de geboorte. Diepe indruk maakten haar foto’s.
Als we toch eens wisten en werkelijk in ons opnamen wat baby’s doormaken tijdens de geboorte, wanneer hun moeders uit het natuurlijk fysiologische en natuurlijk emotionele proces gehaald worden. Anna’s foto’s confronteerden ons met die werkelijkheid.
De geraaktheid in de zaal was voelbaar: dit ging ook over ons, onze eigen geboortepijn, het niet gezien en gehoord zijn en zoveel meer.
Als we toch eens wisten, wat heling van onszelf ons tot krachtige, kundige en empathische geboortewerkers kon maken, zodat we volledig open en ondersteunend zonder eigen belemmerende agenda aanwezig kunnen zijn in re pré-, peri- en postnatale periode.
Deze overdenking gonsde door de ruimte voordat het middagprogramma begon.
Workshops
In de middag was er de mogelijkheid om aandacht aan onszelf te geven. Ieder koos een workshop, gegeven door 4 kernteamleden.
Aandacht voor eigen lichaam en ontspanning, eigen gevoelens veiligheid, de kracht van jouw letterlijke ademruimte en het bewustzijn van wie jijZelf bent.
Mensen gaven aan een boost te hebben gekregen, door de aandacht even naar binnen te kunnen laten gaan.
En de rode draad tussen dit alles is, dat dat precies is wat we nodig hebben als geboortewerkers:
vanuit de zachte empathische aandacht voor jezelf er kunnen zijn voor de ander.
Na de theepauze was het woord aan de Voorzitter van de Geboortenis Nienke Stoop.
Over het verlangen van de Geboortenis als platform, stichting en ook fysieke plek, om verbinding te creëren: inclusiviteit in de geboortezorg voor iedereen die met conceptie, zwangerschap en geboorte te maken heeft.
Inmiddels was de energie in de ruimte getransformeerd van ontvangen via geraakt worden tot ’doe-energie’.
Dat werd duidelijk tijdens het Forumgesprek.
Het verlangen van de aanwezigen was groot om concreet bij te dragen aan preventie, heling en vooral ook een empathische, veilige bedding voor het hele traject van de eerste 1000 dagen voor ieder kind.
Contacten werden gelegd, ideeën gedeeld, ‘harten onder riemen’ gestoken en verlangens uitgesproken.
Soms al ondersteund door gemeenten, die dit met overigens minimale (financiële) middelen doen.
Als we eens wisten…hoeveel we ieder van ons en dus met elkaar in kleine stapjes kunnen bijdragen aan het verspreiden van de noodzaak om ruimte te scheppen voor een empathische bijdrage aan een zacht warm welkom voor ieder van ons en ieder kind.
Code woorden zijn samen en inclusiviteit, zachtheid en daadkracht, heling voor onszelf en iedere ouder en vertrouwen in het proces dat we samen gaan.
En ook jij mag je warm welkom voelen binnen de Geboortenis.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen en ontvang als eerste het nieuws over nieuwe trainingen en bijeenkomsten.
